Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Αέρας που περνά

Πάνω από δυο μήνες. Τόσον καιρό είχα να μπω, να γράψω. Έτυχαν διάφορα. Έπρεπε να ξεκινήσουν πολλά καινούρια πράγματα, άλλα περίμενα να πάρω αποφάσεις-καιρός ήταν!- που με ήθελαν εκεί, ολοκληρωτικά. Αυτό μπορεί να είναι μια καλή δικαιολογία, όμως δεν μου φτάνει. Σκέφτηκα πως αφού όσα ήρθαν δεν με έβαλαν στη γνώριμη θέση να σας γράψω κάτι ίσως η αγρανάπαυση επιβάλλεται.
Δεν είναι ψέμμα ότι μου λείψατε. Μου λείψατε, κάποιοι πάρα μα πάρα πολύ. Και αληθινά, χωρίς καμία διάθεση μεταφυσικής, πιστεύω ότι με αρκετούς θα ξανασυναντηθούμε. Ακόμα κι αν δεν το ξέρουμε ότι κάποτε πρωτοσυναντηθήκαμε εδώ, βλέπεις η ανωνυμία του blogging έχει τα καλά του. Το πώς συναντηθήκαμε μέσα στο ιντερνετικό χάος μου λέει ότι κάποια στιγμή θα μας κάνει να γνωριστούμε καλύτερα.
Αν ο αέρας φέρει πάλι λόγια, δεν το ξέρω. Να είστε καλά.
Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε στη ζωή μου.
Μια μεγάλη αγκαλιά και ένα τραγούδι.





Υ.Γ. Συγγνώμη που δεν απαντώ στα σχόλια του τελευταίου ποστ. Μεγάλο θέμα όντως. Έχω λίγες απαντήσεις και πολλές ερωτήσεις. Ψάχνω ακόμα, και πάντα νομίζω ότι οι πιο παιδικές ερωτήσεις είναι οι καλύτερες: γιατί το κάνουμε αυτό;
Μπορεί να είναι λάθος αλλά έτσι και αυτό είμαι...