Εσύ ποια τέχνη αγαπάς;

"Μου θυμίζει τον εαυτό μου", είπε ο Στεφάνος. "Είχε κάποτε περάσει απ'το χωριό μας μια στρατιωτική μπάντα κι είχε παίξει στην πλατεία. Από τότε, με τα πιτσιρίκια της παρέας όλο την ορχήστρα παίζαμε. Έχω κι εγώ παίξει σαξόφωνο με το ποτιστήρι, τρομπέτα με άδεια μπουκάλια, ταμπούρλο με...οτιδήποτε. Αυτός ο πίνακας είναι μια σκηνή απο τη ζωή μου. Αυτό το σπίτι είναι το σπίτι μου. Οι πιτσιρικάδες είναι οι φίλοι μου. Η γυναίκα είναι η μάνα μου. Το μωρό το αδελφάκι που θα μπορούσα να έχω αποκτήσει.

Ρωτάς αν μου αρέσει. Με συγκινεί. όταν θα είμαι μόνος στο κρύο μου δωμάτιο, απελπισμένος γιατί έχω κολλήσει στη λύση ενός προβλήματος, θα τον φέρνω στη μνήμη μου και θα μου φτιάχνει το κέφι.

Όμως αυτός ο πίνακας δεν είναι...μαθηματικός.
Με ηρεμεί, δεν με προβληματίζει.



Δεν νομίζω πως θα ξυπνήσω κάποια νύχτα
για ν' ανακαλύψω σ' αυτόν κάτι
που ως τότε μου διέφευγε.

Θα τον σκέφτομαι πάντα με τρυφερότητα,
ποτέ με αμφιβολία".

("Πυθαγόρεια Εγκλήματα", Τεύκρος Μιχαηλίδης)