Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Μαρσάρισε τη Machules κι έφυγε...


Σκέφτομαι ότι τον γνώρισα μάλλον ανορθόδοξα. Από ένα βιβλίο του, όχι από ταινία. Εκείνες τις είδα μετά. Η αρχή ήταν "Ο Οργισμένος Βαλκάνιος" , ο Φάνης.
Τα "κουρέλια", τη "γλυκιά συμμορία" και την "πρωινή περίπολο" αργότερα τα είδα.
Το "Singapore sling" καθισμένη στο διάδρομο - στους τίτλους κόλλησα, με ρούφηξε η βροχή στη σκάλα.
Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορούσα να μπω απόλυτα στον κόσμο κυρίως των ταινιών του, με τα βιβλία είναι αλλιώς, ήταν όμως τόσο διαφορετικός και τόσο αυθεντικός ο κόσμος του απ',τι άλλο έχω δει στο ελληνικό σινεμά, μια κατηγορία μόνος του, ναι, αυτό μπορούσα να είμαι σίγουρη πως το καταλάβαινα.
Απ' όσα μου έρχονται να πω τα μισά και παραπάνω θα είναι κοινοτυπίες ή στην καλύτερη περίπτωση λόγια.

Αν μπορούσα θα τον ρωτούσα μόνο πώς κράτησε και έμεινε νέος, ανήσυχος, σαν άλλο είδος στα χωρικά μας ύδατα, όταν όλα γύρω λένε, συμμορφώσου, μεγάλωσε, μπες στην άλλη γενιά, μαζέψου επιτέλους;



Έτσι αρχίζει- και στο τέλος θυμάσαι; σαν μια παραλλαγή της αρχής τελειώνει-, ο οργισμένος βαλκάνιος.

"Ήρθε και στάθηκε πάνω απ' την αστραφτερή Machules. Με νωχελικές κινήσεις πέρασε στα χέρια του ένα ζευγάρι μαύρα γάντια κεντημένα όλο μ' ασημόκαρφα. Μετά φόρεσε τα γυαλιά του... κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι.
-Δεν καταλαβαίνω κανέναν, μουρμούρισε μεσ' απ' τα δόντια του και σήκωσε αργά το πόδι του, το ζύγιασε και το τίναξε με δύναμη πάνω στο πεντάλ καθώς τα γαντοφορεμένα χέρια του πέταξαν το στριφτοκέρατο τιμόνι. Μαρσάρισε σκληρά ώσπου ένα σύννεφο σκόνης ξεσηκώθηκε κια τον τύλιξε. Μετά, πάντα χωρίς να βιάζεται, καβάλησε τη μοτοσικλέτα. Κοίταξε δεξιά, αριστερά, κι ύστερα σφίγγοντας τη Machules μες τα σκέλια του, έδωσε όλο το γκάζι κι αναδύθηκε μέσα από το γαλανό σύννεφο της εξάτμισης σαν μαύρος άγγελος εκδικητής, ιππεύοντας τα εκατόν είκοσι βρυχώμενα μίλια της και χύθηκε στην άσφαλτο, χαράζοντας μιαν ασημενια λάμψη μες το απομεσήμερο..."


Νίκος Νικολαϊδης (1939-2007)

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Lacrimae Rerum (1962, 11΄)
Άνευ Όρων (1964, 45΄
Ευρυδίκη Β.Α. 2Ο37 (1975)
Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979)
Γλυκιά Συμμορία (1983)
Πρωινή Περίπολος (1987)
Singapore Sling (1989)
Το Κορίτσι με τις βαλίτσες (τηλεταινία, 1993)
Θα σε δω στην Κόλαση Αγάπη μου (1999)
Ο Χαμένος Τα Παίρνει όλα (2002)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Οι Τυμβωρύχοι, διηγήματα, 1964
Ο Οργισμένος Βαλκάνιος, μυθιστόρημα 1977-1992
Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα, σενάριο, 1980
Γλυκιά Συμμορία, μυθιστόρημα, 1984
Γουρούνια στον Άνεμο, μυθιστόρημα, 1993
Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα, σενάριο, 2003


Υ.Γ. Πω, πω τι αστείες που ακούγονται δηλώσεις για το θάνατό του όπως εκείνη από επίσημο κινηματογραφικό οργανισμό που λέει ότι το ανεξάρτητο και ανατρεπτικό του βλέμμα θα είναι πάντα στην καρδιά και τη μνήμη τους, τονίζοντας ότι ετοιμάζει πλήρες αφιέρωμα στο έργο του, στην επόμενη διοργάνωσή του. Έλα...











12 σχόλια:

R2-D2 είπε...

Όχι ρε γαμώτο... Τώρα το έμαθα, εκεί που ζω δεν τους απασχολούν τέτοια πράγματα ξέρεις. Ωραίο tribute πάντως, κρίμα που χρειάστηκε να γίνει όμως...

λόγια του αέρα είπε...

"όχι ρε γαμώτο...", την ίδια φράση είπα όταν το έμαθα κι εγώ. Γιατί ρε ρομποτάκι πεθαίνουν οι καλοί και μένουν τα γουρούνια;

Κρίμα λέει... άστα...

patsiouri είπε...

Τρίτο "Όχι ρε γαμώτο...."
Εκεί που ήμουν εγώ χτές που το έμαθα αμφιβάλλω άν τον είχε κανείς ακουστά...

tzotza είπε...

καλημερα..
εγω το εμαθα απο το pan να το φανταστεις και μενω στο κεντρο της αθηνας..αστα..

ενα καλοκαιρι γεματο με απωλειες..σημαντικες απωλειες..ευτηχως πια τελειωνει τουλαχιστον αυτη την σεζον..δεν χωρανε πια αλλοι στην μαυρη λιστα του καλοκαιριου..

τα γουρουνια δεν παθαινουνε καλε τιποτα,γιαυτο ζουνε..εχουνε αντισωματα στην βλακεια και σε αλλα αυτα που μας τρυγιριζουνε..αδικια μεγαλη..

πολυ ωραιο αφιερωμα λογια του αερα μου..

Pan είπε...

Καλά, θα αρχίσω να πιστεύω κάπου...και συγκεκριμένα στην τηλεπάθεια. Η δικιά μου η φράση ήταν "γιατί ο Νικολαΐδης ρε γαμώτο;"
Εξίσου ανορθόδοξη ήταν και η δικιά μου γνωριμία μαζί του: Από το τέλος (Ο χαμένος) στην αρχή. Συν μία συνέντευξή του στον παλιό Rock FM.

Τέλος, συμφωνώ με την tzotza. Δεν χωράει άλλο αυτό το "καλοκαίρι."

λόγια του αέρα είπε...

patsiouri,
άντε για να πω την κακία μου, μα βλέπεις τον παβαρότι όλοι τον ήξεραν, που άκουγα ειδήσεις και πρώτη είδηση το θάνατό του, εμείς οι έλληνες που (κάνουμε ότι)ξέρουμε την όπερα και τον Νικολαϊδη όύτε τώρα που πέθανε δεν θα τον μάθουμε.
Α, ρε πατσιουράκι πρέπει να διαβάσεις την ανακοίνωση που έβγαλε το φεστιβαλ κινηματογράφου, για τα πανηγύρια είναι, σαν να μιλάνε άσχετοι άνθρωποι για άνθρωπο που δεν ήξεραν είναι...

λόγια του αέρα είπε...

tzotza,
"τα γουρουνια δεν παθαινουνε καλε τιποτα,γιαυτο ζουνε.." συμφωνώ, με χίλια χέρια σηκωμένα...

Δεν θέλω να κάνω άλλο αφιέρωμα, όχι... όπως λες κι εσύ, φτάνει...

λόγια του αέρα είπε...

pan,
αυτό το "καλοκαίρι" μας μεγάλωσε ή είναι ιδέα μου;

Pan είπε...

Δυστυχώς ναι. Και μάλιστα αρκετά.

Argy είπε...

"Oxi re gamwto..."!!!exeis APOLYTO DIKIO 'logia tou aera'

... είπε...

Γράφετε χωρίς ακρότητες και φανφάρες. Ο λόγος σας είναι συγκροτημένος και η αίσθηση που αφήνει στο τέλος έχει κάτι από τη ζεστασιά μιας ανάμνησης. θα έλεγα ότι τα κέιμενα σας είναι πολύ ¨γλυκά¨. \\

Τα συγχαρητήρια μου

ΥΓ το τελευταίο ΥΓ σας ήταν όλα τα λεφτά...

λόγια του αέρα είπε...

Argy,
otibaleionous,
σας ευχαριστώ...