Χειρότερα γίνεται;

Τις τελευταίες μέρες στη Θεσσαλονίκη η must συναυλία είναι εκείνη των Placebo.
Είναι ας πούμε η συναυλία της μόδας, κυριολεκτικά όμως αυτό. Τόσο άσχετο κόσμο δεν έχω δει άλλη φορά να αγοράζει μαζικά εισιτήρια. Εντάξει, είναι και η πρώτη φορά που έρχονται στη Θεσσαλονίκη, κάπως δικαιολογείται, αλλά κάπως, το υπόλοιπο είναι όπως το ακούς, της μόδας. Το πόσους άσχετους ξέρω 'γω που είπαν "λέω να πάω γιατί καλό θα είναι" -που είναι καλοί, αυτό δεν το συζητώ- "να, πάνε και οι αλλοι" και κλπ κλπ, μη σου πω. Αν αδικώ κάποιον, συγγνώμη.
Τα εισιτήρια πάντως έφευγαν σαν ζεστό ψωμάκι στο φούρνο. Και το ελληνικό δαιμόνιο έκανε πάλι το θαύμα του. Η συναυλία, προγραμματισμένη για το αίθριο της Μονής Λαζαριστών, μεταφέρθηκε, μόλις εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια, σε μεγαλύτερο χώρο - άθλιο πλην μεγαλύτερο,ένα περίπτερο της ΔΕΘ, άρα πιο πολλά εισιτήρια, πιο πολλά λεφτά κι από δω παν κι άλλοι. Από όλες τις απόψεις η αλλαγή του χώρου της συναυλίας των Placebo είναι επιεικώς απαράδεκτη εκ μέρους της διοργανώτριας εταιρείας. Γιατί ο καινούριος χώρος ούτε ακουστική έχει, ούτε εξαερισμό. Σαν στάνη για συναυλία; Ε, περίπου. Παρακμιακό γεγονός. Αυτά δεν γίνονται σε καμία χώρα. Μόνο στην Ελλάδα. Και ακόμα αυτούς που διοργανώνουν τέτοιες συναυλίες δεν τους πήραμε με τις πέτρες. Τι να πεις...
Χειρότερα δε γίνεται. Ή μήπως γίνεται, σκέφτομαι; Στην Ελλάδα ζούμε, μην ξεχνάς, και οι συναυλίες στα δικά μας τα μέρη είναι μια μεγάλη πονεμένη ιστορία...