Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Δεν έχει τίτλο


Απέραντη θλίψη. Σε κυριεύει. Τραγωδία που δεν τη χωράει νους του ανθρώπου.

Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε τάξη. Να σκεφτεί τα αυτονόητα. Τα απλά πράγματα που έμαθα στο δημοτικό. Ποιες δουλειές κάνουν οι άνθρωποι; Ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους όταν διαλέγουν μια δουλειά;
Είσαι δάσκαλος. Δουλειά σου είναι να κάνεις μάθημα στα παιδιά, να νοιάζεσαι κάθε μέρα που περνά κάτι να μαθαίνουν από σένα και να τα στηρίζεις σε αυτήν την προσπάθεια και τη δική σου και τη δική τους. Είσαι γιατρός. Να γιατρεύεις. Είσαι καπετάνιος. Το καράβι είναι στα χέρια σου. Αν ο καιρός είναι καλός τα πράγματα είναι πιο εύκολα, αν έχει φουρτούνα είναι πιο δύσκολα. Μα, για αυτό ο καθένας μας κάνει μία δουλειά. Για να την κάνει καλά. Να είναι ειδικός σε αυτήν, να τα βγάζει πέρα στα ζόρικα.
Οι γυναίκες μπορούν να γεννήσουν και μόνες, να γεννήσουν και στα χωράφια, αιώνες το έκαναν. Ο γιατρός είναι εκεί γιατί κάτι μπορεί να μην πάει καλά και τότε αυτός θα σώσει, αυτός ξέρει πώς και τι πρέπει να κάνει στη δύσκολη στιγμή.
Ε, λοιπόν αυτό δεν το καταλαβαίνω. Τι θα πει να λένε τα επίσημα κυβερνητικά χείλη «είναι δύσκολες οι συνθήκες» Εμ, αν ήταν εύκολες το καράβι το πάει και αυτόματος πιλότος μη σου πω ότι το κυβερνάω κι εγώ, που λέει ο λόγος. Είπαμε να ξεχάσετε τη γλώσσα που μιλάτε, αλλά όχι κι έτσι. Να σας υπενθυμίζουμε και γιατί σας έχουμε κυβέρνηση; Μήπως σας λέει κάτι η φράση «για τα δύσκολα και τα ακραία;» Μπα, ε;
Υποθέτω ότι άλλες οργανωμένες χώρες ένα σχέδιο ακόμα και για το αν επιτεθούν εξωγήινοι θα το έχουν. Μπορεί να μη γίνει ποτέ, αλλά άστο να υπάρχει κι ας είναι αχρείαστο. Εδώ περιμέναμε μία μέρα για να αντιληφθούμε έντρομοι ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, ούτε για εκκένωση περιοχών, ούτε για συντονισμό δυναμικής δράσης, ούτε για άμεση ζήτηση άμεσης βοήθειας από άλλες χώρες.
Τραγικά ανίκανοι.
Τόσες χώρες αντιμετώπισαν προβλήματα με πυρκαγιές. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση άφησε αιχμές για συνομωσίες εναντίον της. Και το ελληνικό σπορ του καλού που όλοι τον κυνηγούν, οι εμπρηστές, οι τρομοκράτες, οι Τούρκοι, οι Αλβανοί, οι εβραίοι, ξένα κέντρα, ξέρω ‘γω, οι εξωγήινοι που μας μισούν… σε όλο το μεγαλείο της γελοιότητας. Το μόνιμο άλλοθι σε ό,τι κακό μας συμβαίνει. Ό,τι έλεγε μέχρι τώρα ο Λιακόπουλος, να σου, σε χείλη πρώτων στελεχών της κυβέρνησης. Μα πάνε καλά; Πάλι κάποιοι άλλοι φταίνε; Όχι εμείς που αργήσαμε να εκτιμήσουμε τη δυναμική της φωτιάς, να συντονίσουμε, άντε μη σου πω να προβλέψουμε;

Και σε κάθε περίπτωση, οι φωτιές άναψαν. Το θέμα δεν είναι ποιος και πώς και πότε θα τις σβήσει; Αν δεν κάνω καλά τη δουλειά μου υποθέτω θα με απολύσουν. Και καλός άνθρωπος να είμαι στη δουλειά με πήραν γιατί είμαι ικανή όχι καλός άνθρωπος, λέω εγώ. Αν ένας πρωθυπουργός , ένας υπουργός, ένας υπεύθυνος δεν είναι ικανός τι γίνεται;
Είναι τόσο δύσκολο επιτέλους να κυβερνούν αυτήν τη χώρα έξυπνοι, έντιμοι και ικανοί άνθρωποι; Κυβέρνηση, βουλευτές, στελέχη, μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά να έχουν θα αλλάξουν τα πράγματα.
Μεταξύ μας, κοιτάω γύρω και δεν βλέπω πολλούς αυτού του είδους, να πω την αμαρτία μου. Πού να βρεθούν να κυβερνήσουν κιόλας…

«Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω», λέω για μια στιγμή.

Μετά διαβάζω ξανά όσα έγραψα. Και δεν μου αρέσουν. Μεγάλα λόγια μου φαίνονται. Όπως θα έλεγε ο παππούς μου, αυστηρός όπως πάντα, «βρεγμένη εφημερίδα όλοι μπορούν να σκίσουν».Κι εγώ καταλάβαινα. Τώρα που δεν είναι δίπλα μου το λέω μόνη στον εαυτό μου. Και καταλαβαίνω.

Υ.Γ. Σήμερα δεν θα κατέβω στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Δεν θα σου πω ψέμματα» «δεν μπορώ, δυστυχώς, τι κρίμα…» Την αλήθεια θα σου πω.
Μου φαίνεται κάτι πολύ παλιό φορεμένο σε κάτι πολύ καινούριο. Το ένα είναι αυτό. Μπορεί να σου φανεί σνομπίστικο αλλά το καλύτερο με τα blog είναι ο νους του καθενός μας, οι προσωπικότητες που σκέφτονται, το όλοι σε μια συγκέντρωση τι είναι, να δείξουμε την αριθμητική μας δύναμη; Μα αυτό το κάνουν τα κόμματα, οι παρατάξεις, η δύναμη των blogger δεν είναι ο αριθμός τους.
Μου φαίνεται δεν ξέρουμε τι έχουμε στα χέρια μας. Και τρέχουμε στις γνωστές μας ασφάλειες, «συγκέντρωση, να μετρηθούμε, να είμαστε πολλοί, δυναμικοί» και τα λοιπά γνωστά. Ας μη διαλέξουμε λοιπόν για γειτονιά μας τον αέρα, τον ιστό, το μακριά και το άγνωστο κι ας πάμε στις γνωστές πλατείες; Τότε γιατί δεν φτιάξαμε ένα κόμμα;
«Να αφυπνίσουμε», άκουσα να λέει κάποιος. Δηλαδή, αν δεν μπορούν να αφυπνίσουν οι καπνοί που καίνε ακόμα θα συγκινηθεί ο τελευταίος αναίσθητος που δεν πήρε χαμπάρι επειδή θα δει κάποιους σε μια πλατεία; Ή θα συγκινηθεί ή θα τρομάξει η κυβέρνηση; Συγγνώμη, μου φαίνονται αστεία αυτά.
Και τέλος, τέλος ένα κομμάτι της δυναμικής των blog είναι η ανωνυμία τους. Το ότι δεν ξέρω αν στην ίδια γειτονιά είμαστε πέντε άνθρωποι που αλλάζουμε τη σκέψη μας, παιδεύουμε ο ένας τον άλλον, και μάλιστα χωρίς ποτέ να υπάρχει ο κίνδυνος να εξαργυρώσουμε αυτή τη δραστηριότητα σε οποιοδήποτε χρηματιστήριο.

7 σχόλια:

Elias είπε...

Έχουν ειπωθεί πολλά για τις φωτιές και τη στάση μας, όμως το υστερόγραφό σου είναι χρυσός 24 καρατίων.
Και με γλίτωσε από μεγάλη ταλαιπώρια: ετοιμαζόμουν να γράψω στο δικό μου blog ένα σαρκαστικότατο σχόλιο για τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των bloggers -όχι τόσο για να προκαλέσω, αλλά γιατί συχνά αισθάνομαι σαν ο μόνος λογικός ανάμεσα σε τρελούς. Θα κατέληγα σ' εκείνο το παλιό τραγουδάκι: "κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος ... που επαναστάσεις στα όνειρά του αναζητεί", και σίγουρα θα άκουγα πολλά.
Είναι παρήγορο να βλέπεις ότι κι άλλοι σκέφτονται παρόμοια μ' εσένα.

λόγια του αέρα είπε...

Σε ευχαριστώ. Εγώ παλι αισθάνομαι ακριβώς το αντιθετο πολλές φορές, σαν τρελλή ανάμεσα σε γνωστικούς.
Μάλλον θα ακούσω πολλά, όμως δεν μπορούσα να γράψω ψέμματα, καλύτερα αυτά που αισθάνομαι κι ας διαφωνήσω με ανθρώπους που πραγματικά εκτιμώ στο blogχωριό μας

"Είναι παρήγορο να βλέπεις ότι κι άλλοι σκέφτονται παρόμοια μ' εσένα."
Όσο δεν μπορώ να σου περιγράψω!

david santos είπε...

Hello my friend.

Thanks for posting.

Thelw na synodeysw ston pono elliniko ston koinotiko ola gia tin adifago kai anekselegkti pyrkagia aftis tis teleftaias Paraskevis sta ypostirigmata tis Peloponnisou, sto notiodytiko simeio tis Athinas, pou stoixisan tin zwi se 63 synanthrwpous sas.

Daviod Santos

tzotza είπε...

καλησπερα λογια του αερα!
θα συμφωνισω και εγω μαζι σου για την διαμαρτυρια..πρεπει να παρουμε και πιο δραστικα μετρα και να παρουμε και μια πιο ενεργα θεση στις διαμαρτυριες μας..
βεβαια εγω περασα μια βολτα απο το συνταγμα χθες βραδυ για να δειξω και στα παιδια μου καποιο καλο παραδειγμα..το τι σημαινει να διαμαρτυρεσαι για κατι γιατι στην κοινωνια μας,λιγα ειναι τα παραδειγματα,ετσι δεν ειναι?ο,τι μπορουμε κανουμε και ας ελπισουμε πως κατι καλο θα βγει στο τελος..
καληνυχτα!

λόγια του αέρα είπε...

tzotza μου,
σε πεθύμησα! Σε είχα στο νου μου και χάρηκα πολύ για το μήνυμά σου.

"πρεπει να παρουμε και πιο δραστικα μετρα" το πιο δραστικό που μου έρχεται είναι το πώς θα αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε, το πώς ψηφίζουμε...
Για να δούμε, αυτό το καλοκαίρι του 2007 πόσο γρήγορα θα το ξεχάσουμε; γιατί πιο πολύ σε αυτό μας φοβάμαι.

φιλιά tzotza μου, καλώς σε βρήκα

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

"Ο καθένας καλά τη δουλειά του."
Αυτό το, φαινομενικά απλό, είναι το μυστικό. Έπειδή , όμως, θέλει αίσθημα ΕΥΘΥΝΗΣ, και και κότσια , βρίσκουμε άλλοθι
στην ανέξοδη κατακραυγή και μπλά,μπλά.
Τάπες όλα μ' αυτό μόνο.
Ξεσκέπασμα στα προσχηματικά και στούς υποκριτές. (Ούτε ο εαυτός τους, δεν το ξέρει οτι υποκρίνονται). Το ζωτικό τους ψέμμα.
http//mobbihgbomb.blogspot.com

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

λάθος στη διευθ.
http//mobbingbomb.blogspot.com
Η ατομική ευθύνη μ'ενδιαφέρει και η στάση ζωής.Δεν μ'αρέσουν οι μανδύες που φοράμε και η εικονική πραγματικότητα.