Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

θα ήθελα να ξεχάσω...


Ένα κείμενο που σήμερα μου προώθησε ένας φίλος με e mail. Δεν ξέρω ποιος είναι ο συντάκτης του, αν κάποιος από σας γνωρίζει, ας μου το πει.

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάςπλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο«Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."
Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..

Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν πρoλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσωτα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγοκαι ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες.
Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη.
Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβoντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας.
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας.
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά.
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν.
Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσωτους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή.
Μα δεν θα ξεχάσωόλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσωτο κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ,για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσωτην όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας ευχαριστώ. Και δεν θα ξεχάσωνα λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου. Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς εκεί πάνω και εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω από ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...δολοφόνοι...

10 σχόλια:

Pan είπε...

Αυτός πρέπει να ξεχάσει. Για να γιατρευτεί η ψυχή του. Εμείς πρέπει να θυμόμαστε όταν θα είμαστε επάνω από την κωλοκάλπη. Τους κάλπηδες που "κυβερνούν".

patsiouri είπε...

Tο σκυλάκι αυτό το βλέπω στον ταραγμένο ύπνο μου από προχτές ρε φίλε...

tzotza είπε...

Ο,τι και να πω ειναι λιγο..
Εμεις δεν πρεπει να ξεχασουμε ποτε αλλα ΑΥΤΟΙ, οι 'υπευθυνοι ανευθυνοι' ποτε, μα ΠΟΤΕ θα το δουνε για να μπορεσουνε μετα να μην το ξεχασουνε?? Αν δεν δεις δεν μπορεις να θυμασαι και δυστηχος ειναι πολλοι οι 'τυφλοι' γυρω μας..

Elias είπε...

Συντάκτης του φέρεται να είναι κάποιος Νίκος Φιλιππόπουλος, εθελοντής δασοπυροσβέστης που τραυματίστηκε στην πυρκαγιά της Πεντέλης.

Είτε είναι είτε δεν είναι αλήθεια όλα αυτά, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ξεχάσουμε. Να είστε 100% σίγουροι. Και δεν το λέω με χαιρεκακία αυτό, όχι.
Η Ελλάδα δεν αλλάζει.

λόγια του αέρα είπε...

pan,
αυτή την εθνική αμνησία είναι που πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο. Για να δούμε τι θα γίνει...

λόγια του αέρα είπε...

πατσιουράκι μου, είσαι καλά;
Ήμουν σίγουρη πόσο θα σε άγγιζε σε αυτό το κείμενο αυτό ειδικά το σημείο (θυμόμουν την ιστορία με το παρατημένο σκυλί)

λόγια του αέρα είπε...

Αυτοί οι υπεύθυνοανεύθυνοι το έχουν στο λειτουργικό τους: "ξεχνάω ό,τι μπορεί να με κάνει καλύτερο άνθρωπο κια λιγότερο κτήνος", έτσι είναι προγραμματισμένοι, με το ύφος του ρουσόπουλου και την ευφυία ραδικιού. Έτσι και χειρότερα...

λόγια του αέρα είπε...

κουνούπι,
όπως τα ξεχάσαμε όλα, ε;
ρικομέξ, σάμινα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Μωρέ αν δεν αλλάξουμε εμείς, τίποτα δεν αλλάζει.

Ευχαριστώ για το όνομα.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ο άνθρωπος ξεχνά, γεγονότα και
συναισθήματα, απο αυτοάμυνα για να επιβιώσει.
Ο χαρακτήρας του, δοκιμάζεται απο αυτά. Πόσο δυναμώνουν οι αξίες του και τις διατηρεί, τις χαλυβδώνει η λουφάζει και ευνουχίζει τα συναισθήματα του.
Εκανα, ετεροχρονισμένα, σχόλιο στο προηγούμενο,συγγνώμη αλλά ήταν προκλητικά καλό.

λόγια του αέρα είπε...

Ξεχνάμε, σωτήριο και καταστριφικό μαζί.
Θυμόμαστε, το ίδιο σωτήριο και καταστροφικό.
Μεγάλη ιστορία, όντως...

Σπίθα, καλώς ήρθες!
Και σε ευχαριστώ για τα σχόλια.