Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Χαβαλές να γίνεται... (1)

Το ακούω. Όλο και πιο συχνά.
Με ύφος. Μπορεί και επιθετικό. «Τι τα θες μωρέ, χαβαλές να γίνεται».
Σε τόνο απολογητικό. «Εντάξει, εμένα κατά βάθος άλλα μου αρέσουν, αλλά και λίγος χαβαλές, δεν πειράζει έτσι για να χαζεύεις λίγο, να ξεκουράζεσαι, να περνάς καλά, για την παρέα πιο πολύ…»
Και η ζωή μας είναι μικρή. Κι εμείς την κάνουμε μικρότερη. Μαζί και καρναβάλι;
Αρχίζουμε και συμβιβαζόμαστε με τα σκουπίδια.
Δεν πειράζει που η μισή Ελλάδα τραγουδάει και κάνει χαβαλέ με τους τρελλούς για χρήματα και δημοσιότητα, αλλά και με τους «τρελλούς του χωριού». Στο χωριό μου, τουλάχιστον, τους τελευταίους τους προστατεύαμε, δεν τους στέλναμε στην κόλαση μια και καλή.
Δεν πειράζει που βλέπεις θεατρικές παραστάσεις και ντρέπεσαι για το κιτς που συναγωνίζεται την ανοησία, «ευχάριστη παράσταση είναι μωρέ, πώς κάνεις έτσι, για το καλοκαίρι, να περνάει η ώρα, άσε τα εισιτήρια που κάνουν». Η απάντηση που "αποστομώνει"
Δεν πειράζει που άθλια βιβλία πλασάρονται σαν Η λογοτεχνία, τρομάρα μας, «Ξέρεις πόσο πούλησε ο Κώδικας; Τι μιλάς; Μια χαρά είναι, περνάει και η ώρα ευχάριστα».

Ακούμε τραγούδια που δεν είναι τραγούδια.
Διαβάζουμε βιβλία που είναι για τα μπάζα.
Βλέπουμε παραστάσεις που σε άλλη χώρα ούτε να τις φτύσουν.
Τι να σου πω, μπορεί και να αρχίσουμε να νομίζουμε ότι ζωγραφική είναι οι άθλιοι πίνακες στις τηλεδημοπρασίες.
Ακόμη κι αν δεν τα διαλέγουμε, τα συνηθίζουμε.
Χάνουμε το μέτρο. Ξεχνάμε το καλό. Αν το ξέραμε, δηλαδή.
Συνηθίζουμε.
Το γρανάζι του μυαλού σκουριάζει. Η ψυχή ξεμαθαίνει.


Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποκτήσεις κριτήριο για το καλό από το να βλέπεις, να ακούς, να διαβάζεις καλά πράγματα. Όπως το έλεγε ο Γκαίτε. «Ο άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα να ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα όμορφο ποίημα, να βλέπει μιαν έξοχη εικόνα και, αν το μπορεί, να διατυπώνει κάποιες ορθές ιδέες. Διαφορετικά χάνει το αίσθημα για την τελειότητα και για το καλό, που δεν τα αναζητάει. Και ο νους του αμβλύνεται».

Αλλά ποιος νοιάζεται; Χαβαλές να γίνεται, καλά να περνάμε…


Y. Γ. Με κάποια αφορμή σκεφτόμουν τα παραπάνω. Θα σας την πω την άλλη φορά.




12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχουμε καταντήσει να θεωρούμε εκκεντρικό το αυτονόητο στο οτιδήποτε !!!
Καλώς σε βρήκα

tzotza είπε...

καλημερα..
ποσο σωστη εισαι..ποσο με θλιβει αυτο ομως..
η ελπιδα ειναι στα παιδια και στους νεους..αλλα τι να πεις οταν 15χρονα ακουνε οριενταλ και σκυλαδικα αντι να ψαχνοντε με την μουσικη και να ακουνε διαφορα και τα κλασσικα κομματια που δειχνουνε τοσα πολλα..(πιστεψε με,ο γιος μου ειναι μια μικρη μειονοτητα στην ταξι του..ολοι τσιφτεντελια ακουνε..ελεος!!!)και αυτο το βλεπουμε παντου δυστηχος..
ωραιο θεμα και πολυ μεγαλη συζητηση..
φιλια!

Pan είπε...

Καλημέρα. Η μοναδική λύση που βλέπω εγώ είναι σε ατομικό επίπεδο. Να επιλέγει, δηλαδή, ο κάθε άνθρωπος αυτό που τον αντιπροσωπεύει, χωρίς να επηρεάζεται από τους μαζικούς τρόπους "ενημέρωσης και ψυχαγωγίας."

λόγια του αέρα είπε...

γεια σου χαρά!
Μια καινούρια φίλη;καλώς σε βρήκα!

λόγια του αέρα είπε...

tzotza,
όπως λες, με τα παιδια είναι το πιο δύσκολο, και είναι θαύμα αν έχουν την αυτοπεποίθηση να ψάχνονται και να μην θεωρούν τους εαυτούς τους χαζούς αν δεν ακολουθούν το γαμημένο ρεύμα της βλακείας...

Θέλω πολύ να κάνουμε αυτήν την μεγάλη συζήτηση που λες.Κι αν έχεις κι άλλα να σχολιάσεις ελα ξανά!

λόγια του αέρα είπε...

pan,
καθόλου τυχαία, είμαι σίγουρη, συμφωνώ για μιαν ακόμη φορά μαζί σου. Και στην θεωρία και στην πράξη.

ioeu είπε...

όμορφο ποστ
θεϊκό τραγούδι

καλώς σε βρήκα...

Justine's Blog είπε...

Αγαπητή μου,
Κατ αρχήν να σού πώ ότι πολύ χαίρομαι την εμβληματική ανεμογεννήτρια στο προφίλ σου. Πιστευω κι εγώ τα μάλα στην χρήση των ανέμων μας.
Δεύτερον, να σε συχγαρ;v για την εκπληκτική μουsική που ακούς και διαλέγεις να μοιραστείς μαζί μας.
Τρίτον επι του θέματος Πάνια: είναι λυπηερό να επιτρέπεται τέτοια παγιωμένη εκμετάλλευση ανθρώπων με ειδικά προβλήματα απο μια ολόκληρη Ελλάδα που στέκεται απαθής ή γελάει!
Και πιό κρίμα είναι για την ίδια την Αννίτα Πάνια, που έχει χάσει την αυτοσεβασμό της προσφέροντας ένας χυδαίο θέαμα, προσβολή όλων των αισθήσεων.
Κι ακόμη πιό μεγάλο κr;iμα είναι που ο Καρβέλας συμμετέχει σ΄αυτό το όργιο της ταπείνωσης του ανθρώπινου είδους.
Βλέπαμε προχθές την εκπομπή της και κλείσαμε την τηλεόραση αυθωρεί. Νομίζω ότι χρειάζεται μια δυνατή διαμαρτυρία για το κατάντημα της δημόσιας εικόνας! Κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τα ηνία, γιατί δεν αρκούν κάποιες ψευτοποινές του Ραδιοτηλεοπτικού.

Stardustia είπε...

συμφωνώ με τον pan. Σε ατομικό επίπεδο ΚΑΜΙΑ υποχώρηση. Τουλάχιστον να διαφυλάξουμε την ψυχή μας γιατί και μόνο η "υπεροπτική" "αφ υψηλού" έκθεση σε όλα αυτά τα σκουπίδια -"έλα καλέ, -όπως λες- χαβαλές να γίνεται, εμείς ξέρουμε τελικά τι είναι καλό" είναι ο χειρότερος εχθρός. Δούρειος Ίππος.

Εγώ θα αντιστέκομαι και χαίρομαι που τα παιδιά μου αγαπούν τη Λιλιπούπολη και τρελλαίνονται για ΜΟΥΣΙΚΗ και όχι σαχλομελωδίες...


Είναι φορές όμως, που ειδικά αυτά, νιώθουν βαριά την μοναξιά.

λόγια του αέρα είπε...

ioeu,
ευχαριστώ!
Άσε, το τραγούδι μου άρεσε που μου άρεσε, μετά που το έβαλα στο post το τραγουδάω συνέχεια. Κα η φωνή μου δεν μοιάζει με της Αρβανιτάκη, αλίμονο στους "που με ακούν"!

ιουστίνη φραγκούλη,
σας ευχαριστώ για το μήνυμα και όσα γράφετε.
Αχ, και να ήταν μόνο η Πάνια, "μικρό" το κακό. Είναι που η απρέπεια και η ανοησία ερχονται από χίλιες μεριές πια!

zoe,
λες αυτή να είναι λοιπόν η αντίσταση της γενιάς μας;Χμ, τώρα που το σκέφτομαι...

etalon είπε...

Ανοιχτο μυαλο και εκγρηγορση non stop. Αυτο χρειαζεται. Η "σιωπή της ποιότητας" της προηγούμενης δεκαετίας, ακύρωσε την πιότητα. Γι΄αυτο καλύτερα αγωνιστικοι και γραφικοι, παρα σιωπηλοι και sic.
Και φυσικά συμφωνω-αν κι ακουγεται ελαφρα Λενινστικο- Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΆΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΈΝΑ ΜΑΣ.
Παντου. Καθημερινά.


Για δικους μου επίσξς λόγους αυτο το ποστ σου το βρίσκω ανατριχιαστικα επίκαιρο.

λόγια του αέρα είπε...

etalon,
όταν έγραψα αυτο το post ειχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Μέχρι σήμερα εκείνο το κάτι έφερε ένα άλλο, μετά ένα ακόμη, άστα... δε λείπουν οι αφορμές.

Ναι, στο βασίλειο της μετριότητας καλύτερα γραφικός παρά της μοδός